Przemoc

Przemoc jest to nadużywanie swojej przewagi wobec osób słabszych od siebie. Każdy kto doświadcza przemocy raczej nie mówi o tym. Jest to dość wstydliwa sprawa. Aczkolwiek moim zdaniem powinien się wstydzić ten, który to robi. Przez znęcanie się pokazuje, że to on ma problemy ze sobą, a nie osoba na której się wyżywa. Ludzie, czy też dzieci powinni rozmawiać o tym głośno, a nie tłumić wszystko w sobie. W ten sposób niczego nie zdziałają, wręcz przeciwnie pogarszają swoją sytuację.
Wyróżniamy różne rodzaje przemocy:
-fizyczna-wywieranie wpływu na proces myślowy, zachowanie lub stan fizyczny osoby bez jej przyzwolenia przy użyciu siły fizycznej. Mówi się o niej np. przy gwałcie czy pobiciach. Dosyć łatwo ją rozpoznać, najczęściej przyjmuje postać zewnętrznych obrażeń: są to sińce,krwiaki,obrzęki,zranienia skóry itp.
-psychiczna-najprościej mówiąc jest to znęcanie się psychiczne nad osobą słabszą. Ten rodzaj przemocy nie pozostawia widocznych śladów na ciele, są one ukryte głeboko w człowieku.
Głównie przemocy doświadczają kobiety. Dlaczego nie szukają pomocy:
-odczuwają lęk przed sprawcą
-odczuwają wstyd i upokorzenie
-są zależne finansowo od partnera
-bo mają nadzieje że on się zmieni
-bo on jej grozi
Takie myślenie powoduje, że liczba kobiet objętych przemocą zamiast maleć-wzrasta. Często wsparciem jest rodzina, która dodaje sił i chęci do wyjścia z tej trudnej sytuacji. Myślicie, że wy potrafiłybyście powiedzieć STOP przemocy?

Alkoholizm

Alkoholizm- spożywanie zazwyczaj dużych ilości alkoholu przez alkoholika jest spowodowane przymusem o charakterze psychicznym i somatycznym i nie podlega jego woli. Mechanizm powstawania uzależnienia nie jest do końca wyjaśniony, ale ma bezpośredni związek z nadużywaniem alkoholu.

Problemy z jakimi spotykają się alkoholicy:

- najczęstrzym jest zaburzenie życia rodzinnego
- problemy w kontaktach z ludźmi
- problemy finansowe
- przemoc wobec bliskich
- problemy z prawem

Leczenie:

Z choroby alkoholowej nie można się wyleczyć. Nawet po wieloletniej abstynencji próby kontrolowanego picia często kończą się powrotem do nałogu. Fundamentalnym warunkiem zdrowienia jest abstynencja, wspomagana m.in. przez terapię uzależnień, udział w spotkaniach Anonimowych Alkoholików, przebudowę stylu życia na abstynencki, zdobywanie wiedzy z zakresu alkoholizmu i dziedzin pokrewnych.

Proces zdrowienia z choroby alkoholowej jest bardzo trudny i skomplikowany, uzależniony przede wszystkim od chęci i dobrej woli zainteresowanego. Około 70% pacjentów po terapiach nie osiąga trwałych efektów.

Możemy zauważyć, że alkoholizm co raz częściej pojawia się wśród młodzieży, i to co raz młodsi po niego sięgają.

Picie przez młodzież jest prawdziwym nieszczęściem. Tymczasem coraz więcej nastolatków pije, nie tylko piwo i wino, ale również wódkę. Dorastające dzieci sięgają po alkohol, by:

-poczuć się dorosłymi
-dopasować się do pijącego otoczenia
-czuć się dobrze i być na luzie
-uciec od problemów
-wyrazić swoją potrzebę buntu
-doznać przygody i ryzyka
-zaspokoić ciekawość
-należeć do grupy rówieśniczej
-przestać być nieśmiałym
-poczuć smak alkoholu

Drodzy rodzice starajcie sie rozmawiać z pociechami na temat alkoholizmu, bo nic dobrego z tego dla nich nie wyniknie!!!

Schizofrenia

Schizofrenia-z pewnego punktu widzenia, może być uważana za najważniejszą chorobę psychiki i największe wyzwanie psychiatrii. Jest tak z kilku powodów. Kliniczne konsekwencje tej choroby są istotne a przebieg często długotrwały, wieloletni. Można mówić też o niezwykłości objawów tego schorzenia, która polega nie tylko na bogactwie, trudnych do precyzyjnego opisania, różnego rodzaju urojeń i omamów. Takie lub podobne objawy występują bowiem i w innych chorobach psychicznych. U osoby chorej na schizofrenię dochodzi jednak często do bardzo szczególnej, głębokiej zmiany spostrzegania świata i siebie.Wiąże się z zaburzeniem poczucia tożsamości, integralności, sprawczości swoich myśli i zachowań. Tego rodzaju przemiana psychiczna, określana czasem jako "zaburzenia jaźni", pojawiająca się okresowo lub w sposób bardziej trwały, zdaje się być w doświadczeniu osoby chorej na schizofrenię czymś fundamentalnym, a może nawet dla niego swoistym.

Objawy

Schizofrenia prosta charakteryzuje się mało uchwytnym przebiegiem, bez urojeń. Chory stopniowo zrywa związki z otoczeniem, przestaje dbać o wygląd zewnętrzny, zaniedbuje się w pracy i nauce, traci inicjatywę i zainteresowania. Schizofrenia objawia się zwykle w wieku pokwitania, chory zachowuje się dziwacznie, bezceremonialnie. Schizofrenia katatoniczna, zwykle rozpoczyna się ostro zaburzeniami ruchowymi. Chory jest zahamowany, jest podniecony, pobudzony i agresywny. Schizofrenia paranoidalna, urojeniowa, występuje około trzydziestego roku życia jest najczęściej spotykaną formą choroby. Wśród objawów dominują urojenia, omamy, iluzje.

Leczenie

Leczenie polega na skojarzeniu leczenia farmakologicznego z psychoterapią. Kuracja farmakologiczna polega na stosowaniu leków neuroleptycznych. Czasem podaje się środki przeciwdepresyjne.

Co wpływa zatem na powstawanie schizofrenii? Stres, religia, żywność, wirus, otoczenie...?

Narkomania

Kolejny temat, który jest wart waszej uwagi i poświęcenia czasu.

Narkomania-patologiczne zjawisko społeczne, uzależnienie spowodowane krótszym lub dłuższym zażywaniem leków (głównie przeciwbólowych środków narkotycznych) albo innych środków uzależniających (narkotyki, leki uspokajające i psychotropowe)
Charakteryzuje się koniecznością przyjmowania środka odurzającego, tendencją do stałego zwiększania dawki oraz fizycznym i psychicznym uzależnieniem. Zaprzestanie zażywania powoduje bardzo przykre doznania abstrakcyjne , prowadzące w krańcowych przypadkach nawet do zejścia śmiertelnego.

Narkomania jest zwykle wynikiem wielokrotnego zażycia środka uzależniającego, jedynie wyjątkowo, np. przy zażyciu kokainy czy heroiny, rozwija się po jednorazowej dawce.

Narkomania w krótkim czasie prowadzi do poważnych zmian psychicznych pod postacią obniżenia uczuciowości wyższej, degradacji społecznej, zaburzeń krytycyzmu, osłabienia woli, kłamliwości. Często staje się przyczyną wejścia na drogę przestępczą.

Jest to zjawisko, któremu należy mówić głośne NIE!!! Narkotyki nie wnoszą nic dobrego, ani pozytywnego. Walczmy z czymś co jest dla nas niedobre i źle wpływa na nasze zdrowie.

Anoreksja i bulimia

Przyczyn zachorowań na anoreksję i bulimię jest wiele. Najczęściej mówi się o presji otocznia, które lansuje ideał szczupłej, wręcz chudej kobiety. Mogą to być także własne głęboko ukryte problemy, z którymi nie potrafimy sobie poradzić, np. kłopoty w rodzinie, szkole, brak kontroli nad własnym życiem, a także autodestrukcyjne przekonanie, że niewiele zależy od nas samych. Przyczyn trzeba dopatrywać się również we wczesnym dzieciństwie i wzorcach myślowych pielęgnowanych często. nieświadomie przez całe życie.Sam przebieg choroby jest dramatyczny: to ciągła walka z ciałem i jego potrzebami. Osoby chorujące na bulimię panicznie boją się przytyć. Jedzenie utożsamiają z wrogiem lub z ogromną przyjemnością, na którą nie mogą sobie pozwolić. Jednak czasami ulegają pokusie, poddają się swemu najgorszemu wrogowi i jedzą, jedzą, jedzą... Podczas ataku łaknienia osoba chorująca na bulimię może zjeść wszystko: lody przegryźć kiszonym ogórkiem, zagryźć chipsami i popić mlekiem czekoladowym, pochłania ogromne porcje jedzenia. Ataki głodu kończą się najczęściej długą wizytą w toalecie. „Na początku jest trudno wywołać wymioty, lecz po pewnym czasie już nawet nie trzeba wkładać palców. Świetne są także tabletki przeczyszczające i wszelkie inne środki, które pozwalają pozbyć się „tego brudu” z organizmu”. Brzmi okropnie, wręcz obrzydliwie? Ale właśnie tak wygląda życie osoby chorej na bulimię. Bo trzeba jeszcze raz nazwać rzecz po imieniu – bulimia to choroba. Wbrew powszechnemu przekonaniu, nie dotyka tylko pulchnych obżartuchów. Jest to najczęściej problem, z którym walczą młode, piękne kobiety i dziewczęta.

Współcześnie istnieje głupie przekonanie, że bycie chudszą oznacza bycie lepszą. Moim zdaniem nie jest to ani ładne, ani zdrowe, wręcz chore. Dziewczyny nie dajcie się zdominować przez dzisiejszy świat. Walczcie z tym!!

Mobbing

Mobbing- pojęcie, które początkowo było stosowane do dzikich zwierząt, agresywnych wobec siebie. W latach 80 XXw szwedzki lekarz, psycholog Heinz Leymann po raz 1 użył tego określnenia w stosunku do ludzi- początkowo dotyczyło to tylko przemocy psychocznej w miejscu pracy. Obecnie mobbing to zjawisko występujące również w szkole- zarówno wśród uczniów i nauczycieli.

Mob- ang. tłum, motłoch, oznacza napadanie na kogoś, zaczepianie i nagabywanie w szkole: harassmant(nękanie), bullying(tyranizowanie), ganging upon someone (sprzysięganie się przeciwko komuś)

Najczęstrze formy mobbingu:

- szykanowanie

- izolowanie

- wyśmiewanie

- przemoc fizyczna

- szantaż

Czy według was trudno jest ustrzec sie przed mobbingiem? Moim zdaniem wszystko zależy od nas samych. Jeżeli potrafimy być asertywni, pewni siebie, umieć się przeciwstawić szefowi, pokazać, że się go nie boimy wtedy bedzie wiedział, iż z nami nie pójdzie mu tak łatwo. Należy od razu ustalić pewne zasady, sposób zachowywania się, odnoszenia się wobec siebie, żeby nie było żadnych nieporozumień. W szkole jest podobnie jeżeli raz pozwolimy żeby ktoś zrobił nam coś złego bedzie się to powtarzało wiele razy. Dlatego trzeba już na samym poczatku zaznaczyć swoją pozycję. Jak walczyć z mobbingiem w szkole?

- nie lekceważyć wagarów

- nie być obojętnym wobec kradzieży

- mieć wzajemny szacunek

- możliwość relaksu, odprężenia

A WY CO O TYM MYŚLICIE?

Psychopatologia

Psychopatologia-Psychopatologia jest nauką o nieprawidłowościach umysłowych, emocjonalnych i behawioralnych. Jest gałęzią psychologii, która zajmuje się klasyfikacją, przyczynowością, diagnostyką, profilaktyką i leczeniem zaburzeń psychicznych. Zakres jej zainteresowań obejmuje różnorodne dolegliwości takie jak: nerwice, psychozy, zaburzenia osobowości, zaburzenia psychofizjologiczne, zespoły objawów psychicznych pochodzenia somatycznego oraz opóźnienie umysłowe. Psychopatologia nie jest synonimem psychologii klinicznej, która zajmuje się głównie praktyką, przede wszystkim testami diagnostycznymi i zastosowaniem różnych metod leczenia. Psychopatologia kładzie największy nacisk na badanie zachować odbiegających od normy, dążąc do ujęcia najróżniejszych anomalii umysłowych i emocjonalnych w spójne i zrozumiałe kategorie. Psychopatologia jest zapleczem lub drogowskazem dla praktyki klinicznej.